Tha mi cha mhòr a caill mo ghuth
ach 'sa Ghàidhlig àmhain
tha mi nam aonaranach 'san uaimh
le m' thaic faisg air làimh

'S cho falaichte nan dorchadas
gun choinneal gun t-sòlais
ach pàipear, ite nan fhithich
's m' eòlas ,

tha droch-shluagh nan Chrombail,
air m' ionnsaidh fad an t-saoghal
ach bidh tuaithean nan ard-Ghàidheil
nam thaiceil mar is dual

mar is còir leis na h-Èireannaich
bho rìgh-chathair gu chumhail
eisgear gu tuathanaich
pèiste gu mhanaich mhaoil

chan eil geas orm no piseòg
ach feumaidh mi greasad orm
a' sgrìobhadh fad na h-oidhche
litreach beag, duilleag làn

bhon thùs, mus tig ar slànuighear
bha daoine ann cho dàna
nach robh iad nan Crìosdaidhean
ach bha iad fhathast airidh

's luachmhor 'son aithne air
cliùiteach's ainmeil
ar sinnsirean glòrmhor,
brosnachail coibhneil

air a' thoiseach gu grinnmhor
a' sàbaid cho fuilteach
a’ caill cho brònach
no 'g buadhach gu buileach

SÈIST
FORAS FEASA NA H-ÈIREANN
STÉIDH EÒLAIS ÈIREANNAICH
AIR A SGRÌOBHADH LE CLÈIRICH
SAN UAIMH FHALAICHTE
NUAIR A BHA AN CROMAILAICH
A LORG A H-UILE SAOI
AIRSON A MHARBHADH
AIR SGÀTH'S AN EUDACHD AIR AR SLIGHE

Bho shìol Eireamhain,
gu ard-shlighe Bhriain an Rìgh
a' cur fògradh air an Gallaibh
leis a shabaid 's strì

air am marbhadh as deidh CluanTarbh
bho làimh a' nàmhaid
's Tuirgeis, a' cuir a' bhean
na suidhe air an altair

eaglais mhòr Ard Mhacha
airson faidheadaireachd,
a thoirt ri na Lochlannaich
's Èirinn fo smachd

ach fo Dhia cuideachd
brònach 's tuirseach
le toll gort nar cridhean
ach dòchasach

airson ar saoirse bhuannachadh
Gàidheil 's Cruithnich
bho pàiste beag gu saoi
cailleag gu laochan cruaidh

mallachdan air an t-sluaigh
a bhios nar n-aghaidh, cho luaithe
leis a bhrèith mar aingeal Dhè
a' cuir dìol air an t-saoghal

Maelseachlainn, a cheann mhaol
a' milleadh bho Chuige Uladh
gu Laighin san taobh dheas
a' dòrtadh mòran fhuil

a dhroch-sgeul cho truaighe
chan fhaca a' choltas riamh
ach bidh e buileach nas miosa
ann an àm sa tighinn!

SÈIST
Ogigia, Èireamhain
Partholon, Nèimheadh
Fenius Farsaidh, gu àm
a' Chlann Mìleadh

Labhraidh Loingseach
leis a' chluasan mar asail
Daithí, Rìgh Chonnacht
air a dhàn fhèin thaisgeal

air a losgadh san Eilbheis
air a' chladach Loch Ghenève
fhaighinn a dhroch-bhrèith
bho fìor dhealain Dhè

agus os cionn cach
Naomh Calum Cille caomh
a' seasamh mar laochan
no mar fitheach air a' chraobh

a' chomhairle ri Bruide
àrd Rìgh nan Cruithneach
's Brochan bochd a' dhraoidh
leis a thràilleag Ultach

cha robh faobhar stàilinn a chaoidh
cho geur mar inntinn naomh
am fir neartach maol
ainm bàisteach Criomthann O'Cúinn

an t-soisgeul air a ghiùlan
beannachd air na truaillean
fad 's farsaing Cruithean-Tuaith
am manach craicte ruadh

a' chànan cho luath
cha b' urrainn dhan t-sluagh
a bhi gu buileach ga thuigsinn
ach bha iad fhathast air am buainn